İşçilerin uygun sosyal değerlendirmesinin önemi

İnsan, yaratıcı ve emek potansiyeli en büyük toplumsal değerlerdir. Kişisel niteliklerin ve mesleki becerilerin çeşitli "gruplandırılması" nedeniyle, insanların başarıları ve topluma fayda sağlama becerileri aynı değildir. Her çalışanın ödüllendirilmesi için potansiyel çalışanlar ve istikrarlı bir işyeri bulunan kişiler sosyal bir değerlendirme prosedürüne tabi tutulur.

Personel düzenlemesi mekanizması, doğanın ve kendilerine verilen çalışma becerilerinin daha da geliştirilmesi amacıyla yetenekli ve gelecek vaat eden kişiliklerin tanımlanmasını içerir. Aynı zamanda, daha az liyakat sahibi (daha tembel, inisiyatif eksikliği, öğrenemeyen) emek çabalarının kapsamı dışında kalmaz. Ekibin baskısı ve kendi kendini geliştirme arzusunun teşvik edilmesi, personelin kalitesini artırabilir.

İyi çalışanların belirlenmesi, seçilmesi ve teşviki, sosyal değerlendirmenin yeterliliğinin işaretleridir. Her zaman yumuşak değildir: üretim, bilim, yönetim ve kültüre dahil olanlar sadece en iyisi ve en kötü “kesilmiş” olmalı, ancak bir çekince ile. Kendisi üzerinde çalışmak ve bilgi boşluklarını doldurmak şartıyla, herhangi bir “elenmiş” işgücünün işçiler arasında yerini alabilmesi gerçeğinde yatmaktadır.

Uygun sosyal değerlendirme ekonomik kalkınmanın temelidir. Uygunsuz çalışanların üst düzey görevlere atanması, alt düzey çalışanların mesleki ve kişisel gelişimini görmezden gelmekle birlikte, bir personel politikası oluşturanların haksız bir gözetiminin yanı sıra sosyal değerlendirme sistemindeki yıkıcı eğilimlerin bir göstergesidir. Yönetim personelinin yetkinliği eksikliği, bir işletmenin veya devlet kurumunun ekonomik sağlığı için sıradan çalışanların çalışmalarındaki küçük kusurlardan daha zararlıdır. Bu nedenle, bunun için profesyonel, iletişimsel, kişisel önkoşulları olanlar tarafından yönetilmelidir ve bir yöneticinin görevlerinin yük olduğu kişiler tarafından yönetilmemelidir.

Personelin sosyal değerlendirmesi motive edici bir etkiye sahiptir. Örneğin, okul çocuklarına periyodik olarak bir ödev verilir, ancak asla kontrol edilmezse, çocuklar öğrenme arzusunu kaybederler, çünkü kimse çabalarını yine de değerlendirmez. Aynı mekanizma işyerinde de çalışır: emeğin sonucu vardır, ancak değerlendirme yoktur - kötüdür; sonuç yok, ama bir tahmin var - aynı zamanda kötü; bir sonuç ve bir değerlendirme var - çalışanın üretimde veya hizmet sektöründe gerekli hissetmek için tam olarak neye ihtiyacı var.

Eğer “iş - değerlendirme - ödül ya da sansür - olumlu değişiklikler” mekanizması ihlal edilirse, normal çalışmaya katkıda bulunan her şey tehlikede olacaktır. Sıkı sıkıya bağlı bir ekip dağınık bir kalabalığa dönüşecek, liderin otoritesi sarsılacak, çalışmak için kırılgan motivasyon paramparça olacak. Çalışanın rehberliğe, takip edecek putlara ve açık bir "yol haritasına", yani görevleri yerine getirmek için bir eylem algoritmasına ihtiyacı vardır. Sosyal değerlendirme eksikliği, çalışanları mesleki gelişimleri için hayati olan şeylerden mahrum eder. Değerlendirme sonuçları, çalışanın ekip içindeki konumunu, maddi tazminatın sosyal adalet ilkesine göre dağılımını etkiler.